Kostbaar
Oneindig
Eindeloos
en vaak zo ’te kort’ aan
Gebrek aan zelfs
Hoe graag ik ook zou willen sturen
Hoe graag ik denk te willen weten hoe het zal gaan of afloopt
Hoe graag ik plannen wil maken
Hoe graag ik vooruit wil kijken
Hoe graag ik wil weten hoe dingen gaan verlopen, zodat ik mijzelf kan ‘voorbereiden’
Maar al deze ‘hoe graags’ die ik heb, halen mij uit mijn kracht, geven mijn stress, brengen mij in gedachten en dus weg van mijn intuïtie.
Sturing = controle willen hebben dus ANGST
Plannen = controle willen hebben dus ANGST
Vooruit kijken = uit het Nu dus zeer nutteloos
Willen weten = is uit hoofd en dus weg van mijn intuïtie, kracht of liefde
De Tijd. En nog steeds geen Tijd ervaren. Strugglen. Alles op tijd. Afspreken. Afspraken maken.
Maar ja, juist wanneer ik los laat. En met los laten bedoel ik ook echt loslaten in VERTROUWEN, respect hebben voor de tijd.
Oftewel;
Weten met hoofdletter W. Het Innerlijk Weten weet dat als het zo ver is dan komt het. Als het zo ver is dan gebeurt het. Als de tijd er klaar voor is dan manifesteert het zich.
Waar ik mezelf op betrap en zo bewust van ben en nog steeds bewuster van word. Zolang ik maar uber goed voor mijzelf blijf zorgen. Dan volgen de mooie dingen vanzelf. Dan is Leven één verbondenheid en synchroniteit.
Leven vanuit mijn hoofd en op de klok;
– maakt mij zo gejaagd
– mijn lichaam raakt opgebrand en moe
– ik moet vanalles
– maak keuzes uit mijn gedachten en ze ‘lopen’ niet
Leven vanuit mijn kracht, intuïtie en met overgave en respect voor de Tijd;
– geeft mijn rust
– ik moet NIKS
– ontmoet de meest geweldige mensen
– synchroniteiten over the top
– gebeuren alleen maar magische dingen
– manifestatie ontstaat uit het Niets (of is dat juist het ‘Alles’?)