Al een aantal weken begeleid één hele dag in de week een 11-jarige jongen. Hij gaat/kan al vier jaar niet naar school. ‘Zijn’ problematiek is der mate groot dat hij niet mee kan in het schoolsysteem en simpelweg wordt verwijderd of geweigerd. Stil blijven zitten, dingen worden opgelegd, strikte tijden, beoordelingscijfers enz enz… Ik kan mij er absoluut iets bij voorstellen, want hoe verschrikkelijk lastig is het dat er zo jong al zoveel van je verwacht wordt en dat je aan zoveel eisen moet voldoen. De jongen heeft vanuit zijn jonge kindjaren een hechtingsproblematiek opgelopen. Ik begeleid hem nu hierin. Wat ik precies doe? Nou, in eerste instantie de jongen laten Zijn, zichzelf Zijn. Inclusief de struggles! En dat voelt hij. Doordat hij mag Zijn, ontspant hij en is het de gehele dag een gezellig vermaak. Al sneller dan verwacht maakt hij goede progressie. Door inzet van creativiteit waarin hij zichzelf mag ontmoeten, blijkt ontzettend goed te werken. Hij voelt zich vrij en uit zich. En deze jongen met ‘zware concentratieproblemen’ werkt maar liefst 3 uur aan deze te gekke graffiti-emotie-uiting!
Ik ben zo trots als een pauw! Zo gaan wij werken aan positieve nieuwe ervaringen!
